Achtung! Bicyclette, pompe à vélo, Tour Eiffel, etcétéra… De slogan ontstond tijdens een werkkamp in Duitsland in 1965. Lees hieronder hoe. Waarom heeft Het Breed Front deze slogan officieel aangenomen? – Uit jeugdsentiment en angst voor verdere aftakeling. – Omwille van de ritmische kracht ervan. – Hij roept zwart-wit beelden op van oudere Duitse soldaten langs een veldweg. Ze wuiven een Frans meisje met een smalle taille op een fiets door een controlepost. Ze weten niet dat het brood en de salami in haar mandje voor Engelse parachutisten bestemd zijn. Later zien we geallieerde tanks onder de Arc de Triomphe rijden.
Deel 1
Na de oorlog hoorde je in Frankrijk zeggen «ACHTUNG, BICYCLETTE» in de betekenis van Oui, mais attention!
De uitdrukking zou afkomstig zijn van Duitse affiches tijdens de bezetting. Die begonnen met Achtung! Bekanntmachung. De Fransen vervormden Bekanntmachung tot bécane à machin en dan gewoon bécane en dat werd dan bicyclette.
bécane, féminin
- (Familier) Bicyclette, vélo.
- (Par extension) Mobylette ou moto.
- (Familier) Machine en général (à écrire, à imprimer …), et en particulier ordinateur dans le jargon actuel
Deel 2
Sint-Niklazenaars verdragen moeilijk dat Antwerpenaars hen boerrekes van over ‘t woater noemen, in één adem met inwoners van Burcht en Zwijndrecht. Zo’n boerreke kwam in de jaren vijftig voor de eerste keer naar de cinema in ‘t Stad, de Rex op de Keyzerlei. Toen hij in het donker de ouvreuse met haar zaklamp zag afkomen, riep hij Pazoep, ne velo! Uit deze flauwe grap is de slogan van het Breed Front gegroeid. Dat kwam zo.
Foto 1: de secretaris (rug) met drie Fransen naast de afgrond waarin ze puin wierpen bij het roepen van ‘Achtung…!’
Foto 3: een stukje van het gelaat van de secretaris achter de rug van zijn blonde vriend Marc (Op de wijnfoor van Bad Dürckheim).
Foto 4: in Kaiserslautern met een groepje Fransen na de film Blow-Up.
In het jaar 1965 namen een groep studenten uit Engeland, Frankrijk, Duitsland, Portugal, Tsjecho-Slowakije en België deel aan een internationaal werkkamp in Trippstadt, Rheinland-Pfalz. Ze hielpen er bij de restauratie van een kasteel van Frederik Barbarossa. Het lag op een steile, beboste helling. De secretaris ruimde een maand lang samen met een groepje Fransen een ingestorte kasteelmuur op met schoppen, houwelen en kruiwagens. Daarbij kwamen uit het puin grote, rechthoekige blokken steen boven die ze naar een platform voerden, een eindje verder, waar metselaars er een nieuwe muur mee bouwden. Puin en kleinere stenen wierpen ze echter gewoon naar beneden, de afgrond in. Daarbij riepen ze dan ‘Achtung!’ Door een Fransman uitgesproken klinkt dit als Achetoungue!
De secretaris van het Breed Front vertelde naar aanleiding hiervan aan de Franse studenten het verhaal van het boertje dat naar de cinema ging. Daardoor begonnen ze bij het werpen van stenen te roepen Achtung, bicyclette! Dit naar beneden kieperen van stenen noemden ze foutre en bas des pierres, waarbij twee Franse onderwijzeresjes er de Vlamingen op wezen dat foutre een plat woord was voor ficher. Allemaal zeer interessant!
Als het nu om grote hoeveelheden stenen en puin na elkaar ging, volstond de kreet Achtung bicyclette! niet meer en verlengden ze de slogan stelselmatig. Achtung! Bicyclette, pompe à vélo, Tour Eiffel, etcétéra…
Rockgitaristen ontdekken, nadat ze een tijd met een nummer geïmproviseerd hebben, er een eigen, definitieve versie van. Ook met een definitieve solo, altijd op de zelfde plaats en even lang. Zo geschiedde met Achtung! Bicyclette, pompe à vélo, Tour Eiffel, etcétéra… De kreet groeide uit tot kampslogan. Hij weerklonk ook de zaterdagnacht langs het steile slingerpad door het bos, op de heen en terugweg van en naar het Gasthaus en op zondag bij de excursies met de bus.